Pierwotne zespoły hipereozynofilowe – objawy i leczenie

Pierwotne zespoły hipereozynofilowe są odczynem układu białokrwinkowego. Polegają one w dużej mierze na całkowicie wybiórczym zwiększeniu odsetka normy eozynfoilów w krwi obwodowej. Jakie są objawy pierwotnych zespołów hipereozynofilowych i jak się je leczy?

Artykuł poniżej jest wynikiem inspirującej współpracy z unidentstomatologia.pl

Pierwotne zespoły hipereozynofilowe- co warto wiedzieć?

Pierwotne zespoły hipereozynofilowe należą do grupy chorób nowotworowych. Warto więc wiedzieć, że podczas ich przebiegu dochodzi do znacznej nadprodukcji eozynofili w szpiku kostnym. Tak naprawdę, do grupy pierwotnych zespołów hipereozynofilowych zalicza się również inne nowotwory układu krwiotwórczego jak np. ostra białaczka szpikowa, czy także przewlekła białaczka eozynofilowa. Warto również podkreślić, że eozynofile są inaczej nazywane eozonocytami, granulocytami kwasochłonnymi lub po prostu krwinkami kwasochłonnymi. Innymi słowy jednak są to krwinki białe, które mają za zadanie zwalczać czynniki, które są obce i szkodliwe dla naszego organizmu. Analogicznie można więc powiedzieć, że pierwotne zespoły hipereozynofilowe oznaczają zbyt wysoki poziom białych krwinek w ogólnej strukturze krwi. Warto również przyjrzeć się, jak prezentują się normy eozynofili w krwi obwodowej. Otóż:

• w przypadku osób dorosłych jest to 350-400 mililitrów
• u dzieci jest to 700 mililitrów

W związku z tym pierwotne zespoły hipereozynofilowe można podzielić pod względem stopnia ich natężenia na:

• łagodny- około 600 do 1500 komórek na metr sześcienny
• umiarkowany- występuje około 1500-5000 komórek na metr sześcienny
• ciężki- występuje powyżej 5000 komórek na metr sześcienny

Pierwotne zespoły hipereozynofilowe- objawy

Nie da się ukryć, że do tej pory ciężko wyróżnić charakterystyczne objawy pierwotnych zespołów hipereozynofilowych, gdyż nie są one specyficzne. Niektórzy pacjenci, w początku przebiegu tej choroby, mogą nie odczuwać żadnych dolegliwości. Zwykle można wówczas odczuwać objawy ogólne do których zalicza się:

• ogólne osłabienie organizmu
• ciągłe zmęczenie
• gorączka
• nadmierna potliwość
• dość szyba utrata masy ciała

Warto również wspomnieć, że w przebiegu pierwotnych zespołów hipereozynofilowych, można zaobserwować niezwykle różne objawy, w zależności od tego, które z narządów zostały zaatakowane przez nacieki. Można wyróżnić:

• objawy pojawiające się ze strony układu krążenia- chory może odczuwać zmniejszoną tolerancję na wysiłek, pojawiają się obrzęki kończyn dolnych oraz kołatania serca.
• objawy ze strony układu oddechowego- jak np. przewlekły kaszel czy duszności.
• zmiany skórne- występujący świąd, zaczerwienienie czy pokrzywka.
• bóle brzucha i biegunki.
• uczucie sytości i pełności jamy brzusznej z powodu powiększenia się śledziony lub wątroby.
• zaburzenia neurologiczne do których zalicza się zmiany zachowania czy nawet zaburzenia czucia.
• zaburzenia widzenia.
• pojawiające się bóle mięśni i stawów.

Pierwotne zespoły hipereozynofilowe- leczenie

Jak już zostało wspomniane, pierwotne zespoły hipereozynofilowe są chorobami niezwykle rzadkimi, a ich objawy nie są charakterystyczne. Niemniej jednak kiedy chory zauważy drastyczne zmiany swojego stanu zdrowia, warto zgłosić się do lekarza, celem wykluczenia innych chorób. W razie stwierdzenia nieprawidłowości organizmu, które mogą wskazywać na zaistnienie pierwotnych zespołów hipereozynofilowych, niezbędna jest dalsza diagnostyka. W leczeniu pacjentów z tą dolegliwością zwykle stosuje się glikokortykosteroidy podawane w formie doustnej. Niektóre grupy pacjentów dobrze reagują również na leczenie przy pomocy imatinibu. Niemniej jednak, w przypadku nieskuteczności podawanych środków niezbędne jest rozpoczęcie chemioterapii, a w szczególnych sytuacjach zaleca się nawet przeszczep komórek krwiotwórczych. Warto pamiętać, że w przypadku długo nieleczonych pierwotnych zespołów hipereozynofilowych, zmiany i uszkodzenia pewnych narządów mogą być nieodwracalne. Leczenie zwykle przynosi skutek w postaci zmniejszenia liczby eozynofili we krwi, a także powolnego wycofywania się objawów.